Πλέκω εικόνες από γιασεμιά και σκόνες,
από του ουρανού το χάος και του ανέμου ανεμώνες,
μόνες και μόνιμα αυτοφυείς και εχθροί του σκόπιμου
θαμμένοι θαμώνες οι νότες βελόνες
του σκοτεινού ρέκβιεμ γιορτινού στις γωνιές του προσώπου μου,
λεχώνες οι σκέψεις, γεννούν σταγόνες έως ότου
μου δοθεί η ευκαιρία να διώξω από το γέλιο του ανθρώπου μου
τις αγχόνες του τόσο λάθος πάντα τρόπου μου.
Όπως ό,τι μου χάρισε ο ήλιος,
κάθε ηλιαχτίδα γινότανε ρε και ήλος
κάθε άνοιγμα της πόρτας και χείλος του γκρεμού
που κάθε που έπεφτα ίσα-ίσα που έγνεφα πως πέθαινα...
Και πάλι απ' την αρχή.
Γεννιόμουν σε ταβάνια κιτρινισμένα.
Οι τοίχοι που τα συναντούσαν είχαν κάδρα ξεθωριασμένα
-ξεχασμένα- .
Μεταξύ τους βρήκα και κρεμασμένο εμένα,
ίσως σε κάποια στημένα οικογενειακά αποτυπώματα.
Γερασμένο.
Σχεδόν νεκρό ανάμεσα σε πτώματα.
Πνιγμένη ηχώ μα τα τοιχώματα μοιάζαν στόματα,
το έσω ους μου κατεστραμμένο όλα ανισόρροπα.
Στις οδούς μου στ' αγκάθια σβήνω και όχι σε στρώματα.
Και κάθε τόνος που δίνει ο χρόνος
εν γένει πόνος, εν τέλει φόνος,
εν πάση περιπτώσει μόνος, εν γνώσει,
να ζω την κρούση εν μέσω πτώσης,
εν ψυχρώ, εν μέρει αυτοχειρία
εν όψει του «και πάλι απ' την αρχή»
_________________________________________________________
Στίχοι-Παρουσίαση: Πυράκανθος
Παραγωγή: Πυράκανθος
Μπάσο: ultimatear
Μίξη-Mastering: Xtens
Φωτογραφία: στ:οργή ( http://storgh.blogspot.gr )
Download Mp3: https://www.sendspace.com/file/0365qk
_________________________________________________________
