Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

ανάληψη ευθύνης...

ξανά και ξανά... 
μέχρι το ξεθεμελίωμα και της τελευταίας φυλακής.
"ανοιχτής" ή κλειστής. μεγάλης ή μικρής.
μπουρλότο!

Στίχοι: Πυράκανθος, Xtens
Παρουσίαση: Πυράκανθος, Xtens
Beat: Πυράκανθος
Μίξη-Mastering: Xtens
Προγραμματισμός: Πυράκανθος, Xtens


πυράκανθος:
Λοιπόν μπουρλότο για κάθε γκιζντάνι σε αυτή τη γη 
είμαι η πυρίτιδα ρε είμαι η σπίθα και η απειλή
είμαι η συνείδηση η αλληλεγγύη και όχι λύπηση
του δρόμου κύηση και κατ επιλογήν παράνομη ποίηση
ανάληψη ευθύνης για διατάραξη της ειρήνης 
στην πόλη της θολής μνήμης της διατάραξης της ευθύνης
έτσι ώστε να μην ξέρεις τι και που δίνεις
μέσα στη δίνη της μη ευθύνης φθίνεις αφήνεις να μην σε κατευθύνεις
τείνεις να κλείνεις το στόμα και ας φτύνεις αίμα 
μιας και ποινής φοβούμενος πίνεις ιδρώτα για ένα κέρμα
για πέντε ψίχουλα φθηνής αγάπης και ένα ψέμα
αδυνατείς να δεις το τέρμα πολέμα ως το τέρμα
σε αυτόνομα μονοπάτια άνθισης
εν μέσω κοινωνικού χειμώνα και κοινωνικής παράλυσης
παραπλάνησης και νοητικής επιβράδυνσης
βάζω φωτιά δίνοντας σου το λυρικό άρωμα άνοιξης
Xtens:
Βγήκα από τη σπηλιά του πνεύματος κρατώντας
το καθαρό μυαλό φλεγόμενο πυρσό ζητώντας
το μονοπάτι του κάτι στο τίποτα μήπως και βρω, μπας
και ανοίξει η καταπακτή για τις μαύρες σκέψεις που μ' έπνιγαν
απέτυχαν απ' τα 7 μου χρόνια όσοι με εκπαίδευαν
έναυσμα να σταθώ απέναντί τους μόνο πέτυχαν
κρατώντας για κωλόχαρτο τα σύμβολα που μ' έβαλαν
να κουβαλήσω σε παρελάσεις την πρώτη πέτρα πέταξα
αν θέλεις να γιορτάσεις... μπούκαρε και έδρανα τούμπαρε!
στην πρώτη μου δουλειά θυμάμαι ο πασάς δε γούσταρε
την έκανα, το πρώτο μου σκατό ύστερα έμαθα
πως μου 'μελλε στη μισθωτή σκλαβιά να φτύνω αίματα
και πύον, οι συνθήκες βρωμάγαν... όλα στο μείον
μου 'πανε για πολυτεχνείο, να σπουδάσω να πάρω βραβείο
μα στα μάτια τους απέτυχα, μου γνέψανε αντίο
ολόγυρα λοιπόν φωνές και δάχτυλα με δείχνουνε

..και τι? δε πρόκειται να σκύψω το κεφάλι μου, μπορεί
να λιώσει το κορμί... η ψυχή μου σε λευκό κελί
μα η φλόγα δε θα σβήσει μπρος στη δυνατή βροχή
θα βλαστημήσει όποιος με φόρτωσε με βάρος τη στιγμή (x2)

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

σκόρπιες στ:οργισμένες στιγμές...

δες αυτές τις φωτογραφίες στη σειρά σαν ένα ποίημα χωρίς λέξεις.
ένα ποίημα μοναδικό μιας και μόνο εσύ το ξέρεις.

 











...σκόρπιες στ:οργισμένες στιγμές από τη χρονιά που (δεν ξε)περάσαμε.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

χρόνος: πρωτοχρονιά 2014. τόπος: φυλακές κορυδαλλού.



















μπουρλότο για κάθε γκιζντάνι σε αυτή τη γη
οργή, στοργή, αλληλεγγύη, δύναμη…
δυο μηδέν δεκατέσσερα. 
ας βαδίσουμε με τα χείλη μας σφιγμένα.
δύναμη & αλληλεγγύη στον απεργό πείνας σπ. στρατούλη.
υστερόγραφο...

Στον παλαιόν τον κόσμον βάλετε φωτίαν,
βάλτε κι ας γίνεται σαχτάρ...
 http://www.youtube.com/watch?v=JNd59ung8iU