καλημέρα.
για κάθε "απόψε"
και για κάθε "εκείνη τη μέρα",
να μας ακούς.
θα είμαστε το φάλτσο κονιάκ
και το μεθυσμένο μα άρτιο χαμόγελο σου
στις αόρατες μικρές εκρήξεις σου.
και να μας νιώθεις.
ανάμεσα στα δάχτυλα σου
να βγάζουμε καπνό.
να μας νιώθεις.
θα είμαστε οι απαλές διατάσεις των δαχτύλων σου,
που θα ζεστάνουν όλο το κορμί σου.
με στοργή.
με στοργή.
και να μας μυρίσεις.
θα σου γαργαλίσουμε τη μύτη...
θα γίνουμε πρωινή βροχή,
να συνοδεύει κάθε νότα,
κάθε μελαγχολική μελωδία που πλέκει το μυαλό σου.
και να μας δεις.
θα γίνουμε το σπασμένο πόδι στις καρέκλες των εξεταστών.
τι ξέρουν αυτοί;
μόνο κιτρινισμένες από το χρόνο βιτρίνες που 'χουν καταπιεί κάθε ελεύθερη νότα
κι από κάτω η υπογραφή τους...
σε πιάνω με τέσσερα χέρια
και φευγουμε και οι τέσσερις...
