Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

για τον μικρό…

Δεν σε συνάντησαν τα μάτια μου.
Βλέπεις, σε είχαν  συνηθίσει ως μια κινούμενη μπουκίτσα. 
Να μη στέκεσαι. 
Άντε το πολύ-πολύ να ξεκουράζεσαι για λίγο.
Λαχανιασμένος. 
Με το στέρνο σου να δημιουργεί σεισμικές δονήσεις στο στρώμα.
Δεν θα μπορούσαν να σε εντοπίσουν ακίνητο.
Περίμενα να σε βρούμε στα γκαζόν να κυλιέσαι και να μας κάνεις χαρές.
Αλλά η ιερά οδός είναι φαρδύς δρόμος.
Πολύ φαρδύς για την αφεντιά σου.

Μα σε καταλαβαίνω. 
Ξέρω πως είναι να θες να νιώσεις την άγρια και πικρή ομορφιά της λευτεριάς.

και έτσι  πλέον η μπουκίτσα δεν είναι στα χεριά του παιδιού…


Με την λύπη της απώλειας
της πρωινής απαλής ματιά σου,
της βραδινής γεμάτη στοργή υποδοχής σου
και της μεσημεριανής εγωιστικής διατάραξη ησυχίας,
κανένας καφές δεν θα είναι πλέον ο ίδιος.
κάτι θα λύπη...
αντίο…

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

γιατί αν κυκλοφορείς στα ΜΜΜ χωρίς εισιτήριο ξέρεις...

...ότι όταν οι ελεγκτές σε τσιμπάνε δεν σου λένε «πάω πιο πέρα και θα τα πούμε στο τέλος της διαδρομής» ήρεμα και καλοσυνάτα.

...πως είναι να κοιτάς  προσεκτικά  την στάση που θα σταματήσει το μέσο που χρησιμοποιείς για να σιγουρευτείς ότι δεν θα μπει ελεγκτής ή αν δεις οτι μπαίνει να προλάβεις να βγεις γρήγορα.

...πως είναι να θες να σκάσεις το μπουκετίδι σε αυτά τα τσογλάνια αλλά δεν το κάνεις γιατί
 παραφυλάνε οι ΔΙΑΣ.
 
...ότι οι επιλογές που έχεις είναι να τσαμπουκαλευτείς, να παίξεις ξύλο, να το παίξεις ανήξερος ή να βρεις τρόπο
 να τρέξεις μακρυά...

...ότι δεν λένε εύκολα 
«καλημέρα» αλλά λένε πολύ εύκολα «θα σε παω στο τμήμα».

...ότι οι κάμερες δεν μπήκαν απλά και αθώα για την καλύτερη μεταφορά των επιβατών...

...ότι το κόκκινο
button  πάνω από τις πόρτες είναι για περιπτώσεις ανάγκης και έτσι το προσαρμόζεις στις δικές σου ανάγκες...

...ότι αυτά τα κωλόπαιδα με τα κρυμμένα καρτελάκια και τα μισανθρωπικά βλέμματα είναι οι μπάτσοι των μεταφορών μας κι
 ως τέτοιοι θα ατιμετωπίζονται...


ΥΓ:και επειδή έχουμε έρθει στα χέρια με αυτά τα τσογλάνια να ξέρουν ότι από σήμερα θα το έχουμε ως πρώτη επιλογή... και αυτά τα μπλοκάκια που τους πονάει πολύ (ψυχολογικά και οικονομικά) να τους τα αρπάζουμε θα τα παίρνουμε με μεγαλύτερη ευκολία πλεον...
το πιάτο της εκδίκησης θα φαγωθεί ζεστό και κρύο
στους δρόμους...
 
τους δικούς μας δρόμους!